سال‌هاست که خانواده‌های بچه‌های اتیسم با درد و رنج زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. فرد اتیستیک، از لحاظ چهره، تفاوت زیادی با دیگر افراد ندارد. به همین دلیل، جامعه نمی‌تواند قدرک درک و تشخیص این افراد را داشته باشد. درحالیکه این افراد، نیاز به درک و آگاهی بیشتر جامعه دارند. در این بین، بیش از همه، خانواده‌ها بخاطر شرایط فرزندان‌شان مورد قضاوت قرار می‌گیرند. خانواده‌هایی که روزهای بی‌شماری از صبح تا شب به‌دنبالی راهی برای بهبود و درمان حال فرزندان‌شان هستند.
هدف از برگزاری رویداد اتیسم این بود که جامعه هم‌قدم و هم‌مسیر با خانواده‌های بچه‌های اتیسم، آگاهی خود را درباره‌ی این بیماری افزایش دهد. تیم راژکس، به‌دلیل داشتن مسئولیت اجتماعی، پیش‌قدم شد تا گره‌ای از مشکلات خانواده‌ها و بچه‌های اتیسم باز کند.
صبح روز 24 آذر بود که با وجود سرمای هوا، همه برای آماده‌سازی مراسم جمع شدند. نزدیک به 600 نفر آماده بودند تا درد بچه‌های اتیسم را از نزدیک لمس کنند و با آن‌ها هم‌مسیر شوند. خانواده‌های اتیسم یکی یکی همراه با فرزندان‌شان آمده‌اند تا رنگ دیگری به مراسم ببخشند.
مراسم با صحبت‌هایی درباره‌ی اتیسم و رفتار صحیح جامعه با اتیسم آغاز شد. از همان لحظه‌ی ابتدایی قرار بر این شد که در این رویداد، آگاهی جمعی درباره‌ی بیماری اتیسم بالاتر برود. صبوربودن در مقابل بچه‌های اتیسم، مهربان‌بودن و درک آن‌ها، تنها بخشی از درس‌هایی بود که همگان در ابتدای این رویداد یاد گرفتند.
ورزش همگانی و گرم‌شدن برای دویدن دور دریاچه‌ی چیتگر، شور جمعیت را برای یک شروع تازه زیادتر کرد. بعد از ورزش همگانی، همه‌ی حاضران در رویداد، پشت خط شروع قرار گرفتند تا هم‌مسیرشدن با خانواده‌های اتیسم را تجربه کنند. دوندگان، مسیر طولانی دور دریاچه‌ی چیتگر را دویدند و پیام همراهی با خانواده‌های اتیسم را به نمایش گذاشتند.
مراسم در آمفی تئاتر همچنان ادامه یافت. از خانواده‌های اتیسم دعوت شد تا از سختی‌های زندگی با این بیماری، صحبت کنند. خانواده‌ها با دیدن سیل عظیم جمعیت و داشتن همراهانی در مسیر اتیسم، به آینده بیش از پیش امیدوار شده بودند.
علاوه‌بر خانواده‌ها، مدیر عامل انجمن اتیسم هم از امیدواری و تلاش روزافزون برای حل مشکلات بچه‌های اتیسم گفت. در این میان، بزرگسالان اتیسم نیز دغدغه‌های خود را ابراز کردند. بزرگسالانی که در یافتن کار مناسب و داشتن یک زندگی عادی به مشکلات غیرعادی و بزرگی برخورد کرده بودند. بزرگسالانی که استعدادهای بزرگی مانند خوانندگی داشتند و بخاطر اتیسم فرصت شکوفایی این استعدادها را از دست داده بودند.
در آخر، به دوندگان و همراهان اتیسم مدال‌هایی برای قدردانی داده شد. همه‌ی حضار بر سر این مسئله توافق داشتند که حالا با دیدن بچه‌های اتیسم نگاه دیگری به آن‌ها دارند. در انتها، همه آماده بودند تا سفیری از طرف بچه‌های اتیسم برای جامعه‌ی خارج از پارک چیتگر باشند.
تیم راژکس از ابتدای اعلام آمادگی برای همراهی مسیر، به‌دنبال تحقق همین هدف بود. اینکه بتواند کمی از بار خانواده‌های اتیسم کم کند و دغدغه‌های بچه‌های اتیسم را به گوش همگان برساند. قطعاً این شروع، تازه ابتدای مسیر همراهی با جامعه است و دویدن برای حل مشکلات جامعه، برای راژکس، نقطه‌ی پایانی ندارد. تیم راژکس هم‌مسیر با جامعه، در تلاش برای رسیدن به اهداف بزرگ‌تر و بازکردن گره‌های بیشتر به راه خود ادامه خواهد داد.
